فتح می کند
” من در طول COVID خیلی دلم برای آنها تنگ شده است – مثل وحشتناک “، از جدایی از او دانیلا آندره ابراز تأسف می کند خانواده در حین قرنطینه. “من هفته گذشته در مورد این موضوع با خواهرم صحبت کردم.” او به یاد می آورد که مسافت – اجتماعی یا جغرافیایی – گاهی اوقات می تواند به راحتی از بین برود. “ما با ما تماس گرفتیم و او گفت ،” خیلی خوب است كه بتوانیم در مورد مشكلات خود صحبت كنیم. “”
اقامت در ارتباط با خانواده اش در ادمونتون ، جایی که بزرگ شد ، سخت بوده است ، او می گوید ، و هر فرصت جدیدی برای انجام این کار گرامی تر می شود. در پاسخ به بیماری همه گیر ، آندراد اهمیت حضور در خواهر و برادر و پدر و مادر خود را دوباره ارزیابی کرده و با تأکید بر مشارکت در روابط آنها از راه هایی که ممکن است قبل از قفل کردن ، امری بدیهی تلقی کند. از طریق برقراری ارتباط فعال ، احساس قدردانی وی نسبت به افرادی که او را پرورش داده اند شدت یافته است. “من نمی دانم چه اتفاقی می تواند بیفتد. COVID بسیار ترسناک است. “ هنرمند قدیمی هندوراسی-کانادایی از آپارتمان خود در مونترال به من زوم پیوست تا در مورد آخرین تلاش خود صحبت کند هیچ چیز تغییر نکرده است ، من همان احساس را ندارم. از زمان ترک ادمونتون ، و پس از مدتی گذراندن در تورنتو ، این خواننده و ترانه سرا به محل تولد خود بازگشت تا موسیقی خود را کار کند. نتیجه گیری EP شش مسیره به طور مناسب بر روی احساسات جمعی اضطراب و انزوایی است که جهان تجربه کرده است. Andrade اینجا است تا ضمن ارائه راهکارهای درمانی بالقوه از طریق طیف وسیعی از موضوعات قابل تعویض راحت ، در مورد آن صحبت کند
در اواخر ماه آگوست ، مجتمع کانادا برای اولین بار آهنگ اصلی را پخش کرد “گودال ها” در خارج از پروژه ، با ارائه یک نگاه دست اول به آنچه که Andrade دقیقاً در حین قفل کردن چه کاری انجام داده است ، ارائه می دهد. از نظر مفهومی ، این نسخه فرار از آخرین EP تاماله است که به عنوان یک زن هندوراسی ، قصیده ای سرسبز به خانواده و میراث او بود. “تاماله واقعاً داخلی بود – فهمید كه من به عنوان نقطه شروع بقیه پروژه هایم كی هستم. من فکر می کنم عمیق ترین موضوعی بود که من تاکنون برای پرسیدن س familyالات خانوادگی ام انجام داده ام. در حالی که هیچ چیز تغییر نکرده است ، من احساس نمی کنم همان بود که من تنها در آپارتمانم بودم ، به این فکر می کردم که با مردم تماس بگیرم و احساس انزجار می کنم. “ < / p>
“من می خواهم تصورات مردم آنها را به جایی که باید بروند برساند.”
از نظر ظاهری ، پروژه جدید او کاملاً صادقانه است. آوازهای آرامش بخش و آرامش بخشی از احساساتی را که در زندگی روزمره احساس خوبی می کند فرو می نشانند ، در حالی که شعرهای او فرار از ناشناخته های فردا است. یادآوری های گذشته از طریق مه الکترونیکی و سازهای کاملاً روحانی که در طول مدت زمان مناسب فشرده 11 دقیقه و 11 ثانیه ای یافت می شوند ، می درخشند. این صدایی است که آندراد از ابتدای کار خود ایجاد کرده است. تنها مشکلی که وجود دارد این است که حالا او باید به جای استفاده از صحنه ، به مزایای راحتی خانه اش بازگردد.
در سال 2008 ، او شروع به ارسال جلد در YouTube کرد – تفسیرهای آرام آهنگ هایی مانند “دیوانه” گنارلز بارکلی و “خزش” رادیو ههد با محبوبیت زیادی منفجر شدند – و تا به امروز ، او بیش از 300 میلیون بازدید و شمارش داشته است. پس از این موفقیت اولیه ، آندراد با اعتماد به نفس کافی برای شروع کار اصلی تر ، دو EP اول خود را با Things We’ve Said در سال 2012 و Shore در سال 2016 منتشر کرد. آخرین موفقیت بزرگ او زمانی رخ داد که EP Tamale که مورد تحسین منتقدین قرار گرفت ، در اکتبر گذشته سقوط کرد. امسال اما متفاوت بوده است. هیچ چیز تغییر نکرده است ، من همان را احساس نمی کنم محصولی از ضرورت ناشی از انزوا است و اندراده سرانجام از تنهایی خسته شده است. < / p>
این احساس تنهایی ، یا خلوت ، به تناسب برون “” تنهایی “از طرف EP برجسته شده است. همانطور که در تیتراژ عنوان ، آندراد سطح ناراحتی خود را در شرایط فعلی تأیید می کند ، تأکید می کند ، “این یک احساس ناخوشایند است و من با وجود این احساس خوب نیستم.” او به جای پذیرش شکست ، تصمیم گرفته است که فشار بیاورد و استقامت کند ، و توضیح می دهد ، “من فکر می کنم تنهایی که همه ما عمیقاً در این مدت احساس کرده ایم ، راهی برای ادامه کار است. این دردناک است اما ما باید صحبت کنیم.”
در آغاز قفل ، آندراد در ابتدا احساس “کاملاً مثبتی” داشت و تصمیم گرفت هنگام قرنطینه سازی “یک تن” موسیقی بسازد. او از این فرصت استفاده کرد و در اولین آلبوم خود کار کرد ، مثمر ثمر بود و هرچه می توانست انجام دهد ، اما به سرعت متوجه شد که خلاقیتش در حال سوختن است. “من به نوعی به نقطه ای برخورد می کردم [که] این کاملاً دیدگاه من را نسبت به اینکه چرا آلبوم می ساختم و موسیقی می کردم تغییر داد. من مجبور شدم کمی مکث کنم و با قصد خود چک کنم و می خواستم از آن لذت ببرم. این زمانی بود که “گودالها” نوشته شد – بعد از اینکه من این انتخاب را کردم. “ از آن زمان ، او در حال یادگیری نحوه اسکیت بورد ، خواندن Breasts and Eggs توسط Mieko Kawakami و آزادی و مشروطیت بومی توسط John Borrows بود ، در حالی که به آسترود گیلبرتو ، خواننده باسو نوا گوش می داد و حال با الهام از سه لاتین Los Panchos. او به من می گوید که این احساسات بی اثر در نهایت از بین خواهند رفت ، و درست مثل هر تجربه آسیب زای دیگری ، برای کنار آمدن با آن زمان و تلاش لازم است. “من فکر می کنم که یک اوج احساسات وجود دارد – مانند یک غلظت از آن – و سپس مبارزه با آن می نشیند و اجازه می دهد آن پخش شود و از شما عبور کند ، که وقتی اتفاق می افتد زیباست.”
در جستجوی راه حل جایگزین ، به شوخی از او می پرسم آیا فکر می کند بهتر است با همسایگان ارتباط برقرار کنید؟ مانند آهنگ “KLFG” حاکی از. با سرگرمی ، سوال من را متوقف کرد و گفت: “این کار را نکن!” او می گوید احتمالاً بهتر است به طور كلی از وسوسه قرنطینه جلوگیری شود و یك ایده به ظاهر بی گناه معمولاً بعداً نشان می دهد كه ایده بدتری است.
Andrade در ادامه توضیح می دهد که آهنگ های موجود در “هیچ چیز زیاد تغییر نکرده است” ، من احساس نمی کنم همان بهتر است که به عنوان وزنه یا “تکه های روز” و “احساسی که این قطعه زمان دارد” توصیف شود. امید او این است که این پروژه قابل برنامه ریزی باشد و احساس ناپایداری را به خوب یا بد منتقل کند. او که فکرش را تمام کرد ، با مقایسه آن با EP خاطره ای از کتابی که در نیویورک یافت – از یک نویسنده فراموش شده که رویاهای خود را بعد از بیدار شدن نوشت – یادآوری می کند: “گاهی اوقات حتی جملاتش را تمام نمی کرد ، زیرا خواب متوقف شد این ایده جریانی راجع به جایی که می توانست پیش برود متوقف می کند و من می خواهم تصورات مردم آنها را به جایی که باید بروند منتقل کند. “
در زمانی که عدم اطمینان در گوشه گوشه وجود دارد و تصمیمات بد یک قدم دیگر فاصله دارد ، آندراد آگاهانه می داند که خانواده و دوستان کمک می کنند تا او در واقعیت متصل شود . وقتی از او پرسیدند که کار با پدرش در “Sin Ti” چگونه است ، او قاطعیت او در مورد جدایی را به یاد می آورد: “پدر من گفت که لازم نیست منفی باشد ، بلکه می تواند مثبت باشد. مردم می توانند از شرایطی که در آن مانده اند رشد کنند. ” و برآمده از این خوش بینی ، یک احساس شاعرانه امیدواری در آهنگ شنیده می شود. “شعر در مورد این است که چگونه وقتی کسی می رود ، خورشید و گل را می گیرد. اما سپس این ماه را ترک می کند ، که باعث ایجاد کشش و رشد جزر و مد می شود. ”
و مانند ماه ، Andrade هنگام ساخت به واژه اسپانیایی acábame گران شد از “Deseo” این یک اصطلاح پیچیده با معانی مختلف است ، اما در این مورد ، او می گوید این معنی زمانی است که “چیزی کاملاً از شما گرفته شده و شما اجازه می دهید از شما گرفته شود.” این مفهوم ، مانند خود آهنگ ، استعاره ای واقعی برای آنچه که ما در طول همه گیر همه از دست داده ایم یا از آن دست کشیده ایم ، است. به معنای عاشقانه کلمه ، این دقیقاً همان چیزی است که آندراد امیدوار است بتوانیم دوباره آن را بازیابی کنیم – تا بتواند با عزیزانی که به طور موقت زندگی ما را برای مدت زمان نامشخصی ترک کرده اند ، ارتباط برقرار کند.
بنابراین آخرین تلاش آندراده احیای مجدد انواع است – یا بهتر بگوییم ، یک یادآوری برای ادامه زندگی است. آسیب قرنطینه باعث شده است که همه ما در پی نگرانی های ایمنی روزمره ، پروتکل های دولتی محدود کننده حرکات ، روابط و معیشت های خود به دنبال آرامش یا استراحت باشیم. مانند بقیه ما ، تمرکز آندراد از آنچه قصد داشت انجام دهد به نفع آنچه که باید انجام دهد تغییر یافت. این یک واکنش ارتجاعی است ، اما وقتی با یک سد راه انبوه وجودی مانند COVID-19 روبرو می شوید ، احساسات تغییر می کند. او می گوید: “این یک واقعیت است.” “زندگی یکسان نیست.”