لو تایلر در ابتدای ویدیوی خود برای «Back Flippin» یک سفر قایق رانی را به یک نمایشگاه آکروباتیک کوتاه تبدیل می‌کند. چهره کروبی او در حالی که نوجوان بی پیراهن خود را به سمت عقب پرتاب می کند، چهره کروبی اش خورشید را خیس می کند، قبل از اینکه در آب زیر پاشیده شود، دست ها و پاهای گنگی او را به شکل یک سالتو معکوس جمع می کند. او 17 سال دارد، اما ممکن است در کمپ تابستانی نیز بچه باشد. به طور کلیشه‌ای، انتظار می‌رود نوجوانان هم سن و سال او در مرحله ناخوشایند (یا خروج) خود باشند، اما میله‌های او این تصور را ایجاد می‌کنند که او هرگز چنین چیزی نداشته است. او در پیست رپ می‌زند: «من در بالای ستاره‌ها هستم، حالا یکی می‌شوم.
در 33 دقیقه شیک، دیدگاه من یک آلبوم مرتب است که مانند خود تایلر، بیش از حد گسترش نمی یابد، بیشتر به این دلیل که انجام این کار هدف نیست. این یک رابطه آرام است که بر نقاط قوت او تمرکز می کند و قبل از اینکه فرصتی برای نشان دادن کاستی های ساختاری داشته باشد، از بین می رود. با ترکیبی از دقت فنی، بازی با کلمات رنگارنگ، و کاریزمای ملایم، تمرینی آسان است و موقعیت خواننده رپ تالاهاسی را به عنوان هیجان انگیزترین خواننده رپ جوان در فلوریدا متبلور می کند. همچنین انحراف از رپ یخی گانگستایی و داستان های سنگر دردناکی است که بر صدای منطقه غالب شده اند. او سرقت هایی مانند کداک بلک را بازنویسی نمی کند یا روح خود را با ملودی های صمیمانه ای مانند راد ویو تخلیه نمی کند.
برای این پروژه، تایلر بر روی ضربات مه آلود تعبیه شده با روح یکپارچه‌سازی باریک می‌گذرد و موج‌های شلوغی از منگنه‌های منگنه‌دار و مگس‌آرای مملو از طنز یک الاغ باهوش را رها می‌کند. برای آهنگ عنوان پروژه، او به طور معمولی تعقیب کاغذ را به یک موضوع ساده برای تصمیم گیری تقلیل می دهد، و عبارتی را که توسط City Girls محبوب شده است، به سخره می گیرد.: “چرا این هو مدام می گوید “پریود”؟ عوضی، این جمله نیست.»
“تصور کلی این است که طبیعی است.”
در همین حال، در «Fat Racks, Pt.» به کمک BabyTron. 2،” او با بهترین مرجع Pennywise که تا به حال شنیده اید، با یک حلقه پیانوی ولرم برخورد می کند، که با یکی از معدود افرادی که می توانند با تک خط های او برابری کنند، مطابقت دارد. تحویل تایلر یک حس کمدی به خطوط پانچ او اضافه می کند. در آهنگ هایی مانند «Fat Racks, Pt. 2، او از همان لحن‌های خط پایانی استفاده می‌کند که برای «قانون و نظم» در سال 2022 استفاده کرد، و آخرین هجای هر نوار را به شیوه‌ای ملودیک مبهم می‌کشد. تقریباً به نظر می رسد که خودش را مبهوت کرده است. این تنها زمانی است که او متعجب به نظر می‌رسد، زیرا صدای زمزمه‌آمیز و تحقیر حیله‌گرانه‌اش حس یک نوجوان معمولی تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. با خطوط آرام پیانو و جهش‌های زیلوفون‌های خاموش پوشانده شده، تولید در اینجا به طور کلی آرام است و انسجامی طبیعی با تحویل آسان تایلر ایجاد می‌کند. این اثر مضاعفی دارد که طعنه های رنگارنگ او را در مه برجسته می کند.
این سبکی است که هوای سبکی غیرمعمول را در صحنه رپ فلوریدا که برای سال‌ها تحت سلطه رپ خیابانی اصیل بوده، القا می‌کند. تایلر شباهت‌هایی با ویک و تراپلند پت دارد، اما موضوع او نسبتاً کم است. جهش های تلویحی وجود دارد، اما او خیلی بیشتر به دزدیدن دوست دختر شما یا حفظ رابطه با مری جین علاقه مند است. مانند مک میلر بازی می کند بچه ها، با احزاب بلوک پیتسبورگ با رشوه های تالاهاسی جایگزین شد. این مهلتی است از داستان های تله تلخ و خشونت شاد، و خط های موزاییکی او هنرمندان عصر وبلاگ را به یاد می آورد. این فقط در حساسیت های بچه ای است که هرگز دنیایی را بدون اینستاگرام نمی شناسد و آن را به طور همزمان یکپارچه سازی و مدرن می کند.
اگر تایلر خواننده رپ کسل کننده تری بود، اضطرار عاطفی کم ممکن بود کهنه شود، اما هرگز به آن نقطه نمی رسد. دیدگاه من. در حالی که او هرگز در توصیف سبک زندگی‌اش بیش از حد تخیلی نیست (دختران، سیگار کشیدن، تعقیب کیف)، جریان‌های او به اندازه کافی متنوع هستند تا همه چیز خیلی یکنواخت نشود. او می تواند آهسته و عمدی باشد (“Moncler on My Coat”) یا سریع و ورزشکار (“Santa”). آواز و انتخاب ضرب‌های او باعث می‌شود که همه چیز کم‌رنگ‌تر به نظر برسد، اما میله‌های او هم از نظر ارائه و هم در معنایشان به شدت زخمی و دقیق هستند. مهم نیست که چگونه آن را تف می دهد، تقریبا همیشه بسیار سرگرم کننده است.
گذراندن اوقات خوب برای بچه‌ای که مدت زیادی رپ نکرده است، به نظر می‌رسد. دیدگاه من خود را بیشتر از آنچه هست نمی داند. این یک موسیقی متن برای باربیکیو و جلسات دود آرام است، با آوازهای خش دار تایلر که همراهی عالی برای خلق و خوی کاملاً سرد است. در سطح آهنگ، لغزش تنهایی همراه با “Weeks” است، داستانی بی رنگ و بی رنگ که به نظر می رسد گنجاندن اجباری برای پروژه ای که همه چیز در مورد ویبر است. در جنبه اپیزودیک‌تر، تایلر با مواردی از سرقت ادبی خود مواجه می‌شود. خط‌های مری جین خسته‌کننده می‌شوند و او همان خط Lids را روی «Back Flippin» و «Gettin’ Fishy» تکرار می‌کند.
با این حال، تصور کلی این است که یک امر طبیعی است. با آمیزه ای از آرامش، سبک غیر طبیعی، و مهارت، Visio منn پروژه ای است که عمدتاً بی تجربگی خالق آن را تکذیب می کند. ممکن است دردهای رشدی وجود داشته باشد، اما بیشتر اوقات، این بدان معناست که شما هنوز در حال رشد هستید. دیدگاه من برخی از آن‌ها را دارد، اما بیش از هر چیز، نشان می‌دهد که لو تایلر در حال حاضر قد بلندی دارد.