خیابان جفرسون، نه برادوی. خارج از شرق، نه نشویل شرقی. مرغ داغ پرنس، نه هتی B
درست مانند گردشگری که از طریق هفتگی نشویل برگزار می شود ، در پوشش مناظر و صداهای معتبر صحنه موسیقی نشویل اختلاف زیادی وجود دارد. لطافت سیستماتیک شهر فقط “قد بلندها و لاغرها” نیست [apartment buildings] که به سرعت در محله های تاریخی نشویل در حال عبور هستند ، همچنین عدم توانایی در تصدیق ریشه های واقعی فرهنگ موسیقی نشویل است. حتی اکثر افراد بومی نشویل متعجب می شوند که می دانند خواننده های بزرگداشت دانشگاه HBCU Fisk است که نام “شهر موسیقی” نشویل را می زند.
“کاندوم ها فقط ادامه می یابند و نسل ها پایین می آیند – ممکن است در اطراف هود خود نگاه کنید.” – برایان براون
به راحتی می توان فرض کرد که بسیاری از رپرهای تازه کار نمی خواهند در بازاری رقابت کنند که از مشارکت آنها قدردانی نمی کند. اگرچه ممکن است برخی به سمت شهرهای دوستدار هیپ هاپ مهاجرت کنند ، اما بیشتر استعدادهای برتر نشویل جایی ندارند. رپرهای محلی که زمانی از ستاره های بومی (در عین حال دور) مانند یانگ باک الهام گرفته اند ، به سمت رهبری جدیدی سوق پیدا کرده اند: رهبری که فعالانه به صدای شهر گوش می دهد. یکی از افرادی که باعث تغییر چشم انداز صحنه می شوند تهیه کننده ، مهندس و آهنگساز رون گیلمور است. این هنرمند باتجربه ، که با لورین هیل اجرا داشته و به طور قابل توجهی چندین رکورد طلا و پلاتین در کاتالوگ J. Cole و Dreamville تولید کرده است ، اغلب به شهر باز می گردد و منابع خود را به اشتراک می گذارد و جلسات استودیویی را با استعدادهای محلی به اشتراک می گذارد.
با ده انگشت پا در گل و لای فرو رفته ، هیاهوی بی وقفه ای که به این هنرمندان نشویل قدرت می بخشد اکنون بسیار فراتر از محدوده شهر است. با برخی از چهره های اصلی حاضر و آینده پرتحرک رپ نشویل آشنا شوید.